Het was het proberen waard. Deze week heeft Marthe zich nog eens gemeten. Onze kleine meid is niet echt van de grootste, dus zijn we steeds weer benieuwd of er een centimetertje is bij gekomen. Het resultaat was niet spectaculair. Misschien wordt 2005 een 'groei-jaar'?
Ze kunnen niet alleen samen voetbal spelen. Het zijn ook de beste maatjes als ze de kans hebben om samen te zijn. Hier zitten ze samen op de vensterbank. De foto is niet 100%, maar die twee gezichtjes zijn geld waard!
Als iedereen wat van zijn of haar verbazing bekomen is, kunnen we de kids toch overtuigen om rond de kerstman plaats te nemen. "Cheese" en de groepsfoto met de kerstman is klaar.
Michiel tovert zijn breedste glimlach boven om met de schalkse kerstman op de foto te staan.
De kerstman deelt na veel misbaar witte zakjes uit... Voor de jongens een paar autootjes en voor Marthe een knuffelbeertje.
En dan komt er een vreemde man om het muurtje piepen...
Hilariteit binnen en buiten. De kerstman in levende lijve! Hij heeft wel een dikke buik merken de kleinsten op. Toch hebben we allemaal de indruk dat we de rode man met de vreemde zonnebril herkennen als Nonkel Piet.
Ook Thomas is er vlug bij om te poseren als aankomend voetbaltalent.
Wat je niet te zien krijgt: het geweldige samenspel tussen Thomas en Marthe, jammer...
Dries moet je niet vragen om buiten te gaan spelen! Voetballen en freesbeën om maar iets te noemen...
Vandaag waren we verwacht bij Bobonne en pépé. Voor de kinderen is dat altijd een kans om te spelen met neven en nichten. Na een redelijke lading chips en een hoop lawaai, zijn de kids al klaar om buiten te gaan. Het was vrij mooi kerstweer dus kon er wat geravot worden.
Tijdens onze vakantie op de Veluwe, maakten we op een mooie namiddag een wandeling. Uiteindelijk vermoed ik dat we helemaal niet zo'n lange wandeling maakten. Voor Dries was het echter al voldoende en bovendien sliep Marthe het grootste deel van de namiddag in haar buggy. Op het einde van de wandeling raakten we eventjes van het juiste pad af. Dat bracht ons op paadjes waar we eigenlijk niet hoefden te zijn. Het resultaat was dat we plots oog in oog stonden met een hert. Uiteindelijk bracht de boswachter ons terug op de juiste weg. juist op tijd want de duisternis viel net in en dan werd het stilletjesaan wat eng...
Midden de wandeling maakte ik deze foto van Dries. Ik weet niet welk beeld hem geïnspireerd heeft, maar wij vonden het bijzonder grappig.
Marthe 's ochtends tijdens de herfstvakantie. Ze komt net uit de badkamer en heeft zich zoals je merkt nog niet gekamd.
