Vandaag gingen we met Bobonne & pépé kerstfeest vieren in de Holiday Inn te Gent. Aan het einde van het bachanaal deed nonkel Johnny meerdere pogingen om heel de bende - kinderen en kleinkinderen - een beetje aanvaardbaar op de foto te krijgen. Dit mag het resultaat zijn. 
Hierboven zie je drie griezels op een rij. Dries' vrienden Ischa en Christophe kwamen naar het Halloweenfeestje dat de mama op poten had gezet. Ischa was er graag bij want hij verkleedt zich heel graag. Dries en Ischa staan naast een kleine griezel. Die kleine griezel moet natuurlijk Marthe zijn.
Ok, het zijn pompoenen na Halloween, maar Dries ging in de herfstvakantie met de scouts op weekend. Natuurlijk was het onderwerp 'halloween'. We haalden dan maar onze griezeligste spullen van zolder. De papa zou ook nog een zeis moeten maken, vond Dries. Want een griezel zonder redelijke zeis, dat maar een halve griezel. Pietje de dood dus. Hierboven zie je Dries in vol ornaat en wazig, zoals het moet in een griezelfilm.
In België wil men meer mensen aan een eigen domeinnaam helpen.Daarom kan je nu tot februari volgend jaar bij vele dns-agenten een gratis .be-domeinnaam aanvragen. Dat het werk, heb ik zelf ondervonden. Via www.gratis.be heb ik de domeinnaam www.vanmullem-dhont.be aangevraagd. Alles was in een ogenblik geregeld. Dat ogenblik mag je gerust letterlijk nemen. De domeinnaam blijft een jaar geldig, daarna valt er natuurlijk te betalen.
Halfweg augustus gingen de kids bij kinderen in de straat naar hun nest kleine poesjes kijken. Toen ze terug kwamen, hadden ze er "ééntje gekozen". De tweede week van september zou het diertje groot genoeg zijn om op zijn eigen poten te staan en konden we het dus in huis nemen. Het kleine zwarte poesje werd spinner genoemd omdat het zo luid spinde. Het beestje was klein en lief. Op de foto was Spinner zo'n 8 weken oud. Ondertussen is hij al een flinke kater! Op momenten dat wij eten moeten we hem in quarantaine plaatsen, omdat hij anders op de tafel springt om iets uit ons bord te stelen. Tussendoor valt hij zowat iedereen aan of klimt hij langs je broek naar omhoog. Waarschijnlijk ziet hij dat als een speelse manier om zijn jagersinstinct te oefenen, maar voor ons is het niet altijd even leuk om met een poes aan je been door het huis te lopen...
Gevonden op de blog van moby: Een linkje naar een site waar je zelf een speech voor Bush jr. kan samenstellen, door de voorhanden zijnde woorden, geluiden of uitdrukkingen te slepen naar de 'speechlijn. Daarna kan je de man zelf jouw speech laten ten gehore brengen Cool ;)
Zelf doen? http://www.geocities.com/jedi1235/bushspeech.html
Vrijdag had ik met onze spiksplinternieuwe computer een cd van Moby gekopiëerd. Op de cover had ik bovenstaande foto van Moby geplakt. Deze morgen vond Dries het toch wat raar dat de papa een cd gemaakt hed met zijn ... eigen foto erop. [lol]
September is altijd al een drukke maand. Niet alleen start het schoolleven weer op, ook tal van andere zaken vullen onze vrije tijd. Eén ervan zijn de scouts. Bij het begin van dit nieuwe werkjaar ging Dries over van de kapoenen naar de welpen. Daarnaast gaan Dries en de papa op zaterdagmorgen naar de badmintonles, terwijl mama met Marthe meegaat naar de zwemles.
Dries terugvinden op deze groepsfoto van de HDB-scouts zal moeilijk zijn zeker?
Zo de eerste schooldag zit erop. Dries zag het niet 100% zitten. Hij wou dat de vakantie nog een tijdje doorging. Alles OK, dus want wie wil dat nu niet denk ik. Marthe zag het al wat meer zitten. Ze is flink veranderd. Geen probleem om bij de juf naar binnen te trekken. Ze is blij om bij juf Vicky te zitten. Bovendien zit haar beste vriendin Marit ook bij haar in de klas.
Na schooltijd zag Dries het nu echt niet meer zitten. Hij had huiswerk en bovendien ook teveel! Uiteindelijk viel het nog mee. Hij had enkel een aantal voorbladen te kleuren, terwijl de mams en paps de boeken en agenda kaften. Ik vermoed dat dit nog maar een begin is.
Ondertussen zit ik eerlijk gezegd doorgaans liever in de Rofankabelbaan in Maurach, dan in de lift op school.
De grote vakantie loopt ten einde. Op de hogeschool zijn we eigenlijk al volop bezig. De herexamens en deliberaties doorkruisen de voorbereidingen voor het nieuwe academiejaar.
Ondertussen ligt onze zomerreis al een heel eind achter de rug. Voor het eerste trokken we voor een vakantie naar de bergen, en nog wel naar Oostenrijk. We waren nog nooit in Oostenrijk geweest en wisten dus niet meteen wat ons te wachten stond. Ook de Alpen waren voor ons een nieuw gegeven. Maar we hadden gekozen voor een hotel in de buurt van een meer: de Achensee. We wilden genieten van de bergen, maar ondertussen ook eens aan het strand kunnen liggen en spelen, en een duik in het water doen. Dat laatste was wat overmoedig! Alleen Dries was dapper genoeg om onmiddellijk het meer in te duiken. 16 graden vond vooral de papa toch wat weinig, om in rond te plonsen.
Het hotel zelf droeg de originele naam 'Edelweiss' in Maurach. Een rustig hotel van Nederlands-Duitse eigenaars, naast de Rofanseilbahn.
Voor de grote vakantie verdween er een mijlpaal in ons leven. 't Is te zeggen het is (of was) meer een ijkpunt of een element uit de skyline van Gentbrugge. Althans voor ons! Wij wonen in een nogal dichtbevolkte en bebouwde buurt. Ergens bij één van de buren stond een immense populier in de tuin. Wij vonden het al altijd vreemd dat zo'n grote boom ergens in iemands stadstuin stond. Toen Dries klein was, heel klein dus, was de populier een troostende factor na het obligatoire bad. Dries werd iedere keer huilend door de mama na het bad omhoog gehouden om door het dakraam van de badkamer de populier te zien. Wat voor de mama een vrij frustrerende must was, bleek voor Dries een helend ritueel te zijn.
Vermoedelijk vonden de buren ergens in de straat achter ons, dat de populier zijn tijd had gehad, of dat hij misschien te gevaarlijk geworden was voor de buurt.
Ik was net op tijd om nog een foto te nemen van de half gevelde boom. Wie goed kijkt ziet de man hangen die de karwei geklaard heeft.
... en bijna in de oceaan. De foute boeking van de jeugdherberg in Lissabon zorgde ervoor dat we een aantal keer moesten verhuizen. Eén avond sliep ik met de helft van de groep in een jeugdherberg langs het strand van één van de voorstadjes van Lissabon. Een mooi strand kan je het er niet noemen, maar de buurt ziet er rijk en mediteraan uit.
Wie de hermelijntrams in Gent gewoon is, kijkt in Lissabon toch op van deze vreemde tandradtrams die er in de stad de hellingen opkruipen en je in de verschillende stadswijkjes brengen. Ik wou dit soort onnozele foto nemen om aan Dries te laten zien hoe die dingen er uit zien.
Tijdens de tweede week van juni ging de papa voor zeven dagen met de school naar Lissabon. Het was van tijdens mijn legerdienst geleden dat ik nog in een vliegtuig zat, maar de vlucht zelf vond ik bijzonder aangenaam.
In normale omstandigheden zouden we overnachten in de gloednieuwe jeugdherberg in het centrum van Lissabon, alleen er bleek een misverstand met de booking. We stonden de zaterdag om 10.30u voor en gesloten bouwwerf. Gelukkig stond daar toevallig de verantwoordelijke voor de jeugdherbergen in Lissabon. De 'Mario' kwam er zijn zoon afhalen die met een collega naar Benfica was gaan kijken. Binnen de twintig minuten hadden we onderdak, maar dan wel aan de ander kant van de Taag. Die jeugdherberg in Almada was poepchic en had een fantastisch uitzicht over de stad. Deze foto geeft een impressie van het panorama bij nacht.
De vakantie is al een heel stuk opgeschoten. Wij zijn al terug van vakantie in Oostenrijk. Maar vandaag is het drie augustus en dat betekent dat Marthe 4 wordt. Deze morgen kreeg ze van Dries een popje ... en dat popje paste wonderwel in de poppen wagen die ze van papa en mama kreeg. Ze was er heel blij mee.
Deze namiddag had Marthe dan een feestje voor vriendjes uit haar klas. Marthe was heel flink: rustig en toch praatte ze volop en speelde ze honderduit met de kindjes. Vanavond wandelden we nog eens naar het Braemhof. Nu Marthe al vier is kunnen we stilaan ook iets rustig gaan eten op restaurant.
Begin mei trokken we niet alleen naar Kerselare, maar gingen we ook een kleine wandeling maken in het dorpje Mullem. We 'deden een terrasje' in de tuin van café 'De Kroon'. Marthe en Dries konden er in de kleine speeltuin lekker ravotten.
Bij het verlaten van Mullem, nam Dries deze foto van het dorpje.
We zijn bijna op het einde van de maand mei. Helemaal in het begin van de maand, trokken we op een zondagnamiddag richting Oudenaarde. Eigenlijk wilden we enkel wat wandelen en een terrasje doen. Omdat er in het centrum van Oudenaarde van alles te doen was, en omdat het 'bedevaartmaand' was, zijn we naar 'Kerselare' getrokken, een bedevaartsoord in de buurt van Oudenaarde. Dries heeft er een foto gemaakt van de kapel. Hij wou zeker zijn dat het kruis erop stond...
Dat kleine stipje bovenaan die grote glijbaan is onze kleine Marthe. Toen we begin vorige maand in Stadtkyll waren, was er op het domein waar we verbleven een grote speeltuin met een hoge toren waar drie glijbanen aan bevestigd waren. Eens Marthe de toren in het vizier kreeg spurtte ze naar boven en in plaats van de kleine glijbaan te nemen, of de grote ... nam ze de allergrootste. Kingsize dus!
Tijdens de paasvakantie trokken wij een weekje naar de Eifel. Voor de eerste keer reisden we naar Duitsland. Toegegeven we zaten niet echt ver over de grens, maar toch. We logeerden in een huisje in Stadtkyll. Midden de week reden we een dagje naar Köln. Vooral de Dom was natuurlijk indrukwekkend. De Dom leek ons gedomineerd door twee immens hoge torens.
Na de paasvakantie was het hier in Gent tijd voor de Floraliën. Dries ging er op een woensdagvoormiddag naartoe met de klas. Hij had zijn fototoestel mee. De onderstaande foto is van zijn hand.
Ondertussen zijn we al een week later en een week verder in de paasvakantie. Maar wij, en vooral de kids, zagen uit naar Pasen. De paashaas en de paasklokken zijn blijkbaar vroeg in de morgen ook langs onze tuin gepasseerd. Maar ik denk dat Dries zich van zijn 'paashaastaak' heeft gekweten dit jaar!
Toen we zeker wisten dat enkel de paaseieren achtergebleven waren en alle mythische figuren verdwenen waren, zijn we naar beneden gekomen om in de tuin op zoek te gaan naar de eitjes. Daarna had de mama 'echte' eitjes gekookt voor het ontbijt en toen was het al tijd om naar de kerk te vertrekken.
Dries 'poseert' met wat hij al verzameld heeft:
Vorige zondag ging Dries alweer naar de scouts. Het was heel mooi weer en daarom zijn we tot daar gefietst. Marthe ging natuurlijk graag mee achteraan bij papa op de fiets. Tijdens de scoutsvergadering werd er een groepsfoto genomen. Wij namen ook ons fototoestel mee om onze kids te fotograferen.
Hier staan we klaar om terug te keren van het scoutsdomein.
Voor de papa was het al 'eeuwen' geleden, de mama was er eigenlijk nog maar pas op bezoek geweest met de school en voor Marthe was het zeker de eerste keer. Op zaterdag 19 maart trokken we met de trein naar Antwerpen om een bezoek te brengen aan de zoo.
Ik herinner me de zoo uit mijn kindertijd als iets groot en fantastisch. De chimpansees zaten toen vooraan en je kon nog koekjes geven aan de olifanten, die ze met hun natte slurf van je handjes ritsten en in hun mond staken. De slangen en al die andere prehistorische toestanden vond ik angstaanjagend en vies.
Nu leek de zoo veel kleiner dan ze was in mijn gedachten. Het leek ook alsof er veel minder dieren waren dan toendertijd en dat blijkt zelfs waar te zijn. Uiteindelijk blijkt de Antwerpse zoo niet zo'n mega-dierentuin te zijn, zeker niet als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Burgers Zoo in Nederland waar wij een paar jaar geleden nog naartoe zijn geweest.
Maar niet getreurd, wij hebben ons geen seconde verveeld, alleen al de treinreis op zich is altijd leuk.
De kids bij de giraffen:
Driesje blijft hoesten. Omdat hij last blijft hebben van een nerveuze prikkelende hoest en omdat hij moeilijk kan sporten zonder in een oorverdovende hoestbui uit te barsten, zijn we gisteren nog eens naar de dokter geweest. Onze avond was 'er ook aan' op die manier. Driesje moet weer andere puffers gebruiken om de zaak onder controle te krijgen. Fingers crossed!
Marthe heeft woensdagnamiddag inderdaad een geweldige tijd gehad. Bij het betreden van de speeltuin was zij waarschijnlijk nogal overdonderd. Ondanks dat zij heel fier en met een groot hart vertrokken was, leek zij wat stilletjes. Toen de mama haar afhaalde waren Marthe haar oogjes toch wat klein. Ze heeft flink geslapen die nacht, maar niettegenstaande dat was ze donderdag wakker om 6 uur!
Ons bezoek aan het Leen van vorige zaterdag was de eerste kans voor de kids om te spelen en te genieten van de eerste lentezon.
Mama ging vandaag naar school. Er was een infodag voor de nieuwe leerlingen. We reden allemaal mee. Terwijl de mama ging werken, trokken wij naar Het Leen. Het Leen is een natuurgebied in Eeklo. Aan de ingang van het Leen is er een speeltuin. Dat was meteen onze eerste en waarschijnlijk de belangrijkste stop. Marthe en Dries hebben zich geweldig geamuseerd op alle speeltuigen. Het was zonnig weer, ook al was het eerder fris, en bovendien waren er geen andere kinderen in de buurt. We hadden dus de hele speeltuin voor ons!
Dries zou vandaag normaal gezien op weekend gaan met de scouts. Jammer genoeg heeft hij al bijna twee weken een heel zware verkoudheid. En een zware verkoudheid is een zachte uitdrukking voor het urenlange gekuch en gebulder dat Dries al elke dag (en vrijwel elke nacht!!) ten gehore brengt. Marthe stelt het nog steeds goed, ze slaapt flink en dat scheelt ook wat voor de mama en de papa.
Hieronder nog enkele foto's van onze uitstap naar zee van enkele weken geleden.
Altijd goed voor uitgebreid veel fun: de wipkip! Het is natuurlijk opletten voor een bloedneus of tandjes die ergens hard in de bovenlip terechtkomen.
Driesje wou voor carnaval een Ninjapak. Het was echter niet eenvoudig om nog een Ninja outfit te vinden. Voor Marthe lagen de zaken enigszins anders...
Vandaag gingen we naar Oudenaarde om bij pépé & bobonne de verjaardag te vieren van pépé. Wij zijn eigenlijk twee dagen te vroeg...
Terwijl de papa's en de mama's samen aan tafel zitten, spelen de kinderen buiten in het mooie weer. De eenden krijgen hun deel van de feestmaaltijd. De kinderen brengen hen een flink deel van het brood.
Het was mooi weer gisteren, maar de koukleumen onder ons dragen dan wel een dikke jas, minimum één muts ... als ze aan zee wandelen.
Zondag 2 januari en een stralende dag. Dat vonden wij redenen genoeg om er eens op uit te trekken. We reden richting Oostende, waar net vandaag duizenden (?!) ijsberen in het koude water doken. Wij hielden onze dikke jassen netjes aan. Want het was dan wel zonnig, maar het waaide ontzettend hard. Na een wandeling op de dijk en de pier gingen we iets drinken in "'t Zeezotje". Omdat er niet onmiddellijk plaats was aan een tafeltje, gingen we met zijn vieren aan de toog zitten. Ook toen er plaats vrij kwam zijn we blijven zitten. Marthe zei dat het voor haar de eerste keer was dat ze daar mocht zitten en dat zoiets geleden was van toen ze nog in mama's buik zat. Ook Dries wilde van geen wijken weten, omdat hij het zo leuk vond om op een grote barkruk aan de toog te zitten.
