Edelweiss

De grote vakantie loopt ten einde. Op de hogeschool zijn we eigenlijk al volop bezig. De herexamens en deliberaties doorkruisen de voorbereidingen voor het nieuwe academiejaar.
Ondertussen ligt onze zomerreis al een heel eind achter de rug. Voor het eerste trokken we voor een vakantie naar de bergen, en nog wel naar Oostenrijk. We waren nog nooit in Oostenrijk geweest en wisten dus niet meteen wat ons te wachten stond. Ook de Alpen waren voor ons een nieuw gegeven. Maar we hadden gekozen voor een hotel in de buurt van een meer: de Achensee. We wilden genieten van de bergen, maar ondertussen ook eens aan het strand kunnen liggen en spelen, en een duik in het water doen. Dat laatste was wat overmoedig! Alleen Dries was dapper genoeg om onmiddellijk het meer in te duiken. 16 graden vond vooral de papa toch wat weinig, om in rond te plonsen.

Het hotel zelf droeg de originele naam 'Edelweiss' in Maurach. Een rustig hotel van Nederlands-Duitse eigenaars, naast de Rofanseilbahn.

De populier

Voor de grote vakantie verdween er een mijlpaal in ons leven. 't Is te zeggen het is (of was) meer een ijkpunt of een element uit de skyline van Gentbrugge. Althans voor ons! Wij wonen in een nogal dichtbevolkte en bebouwde buurt. Ergens bij één van de buren stond een immense populier in de tuin. Wij vonden het al altijd vreemd dat zo'n grote boom ergens in iemands stadstuin stond. Toen Dries klein was, heel klein dus, was de populier een troostende factor na het obligatoire bad. Dries werd iedere keer huilend door de mama na het bad omhoog gehouden om door het dakraam van de badkamer de populier te zien. Wat voor de mama een vrij frustrerende must was, bleek voor Dries een helend ritueel te zijn.
Vermoedelijk vonden de buren ergens in de straat achter ons, dat de populier zijn tijd had gehad, of dat hij misschien te gevaarlijk geworden was voor de buurt.
Ik was net op tijd om nog een foto te nemen van de half gevelde boom. Wie goed kijkt ziet de man hangen die de karwei geklaard heeft.

Langs de Taag

... en bijna in de oceaan. De foute boeking van de jeugdherberg in Lissabon zorgde ervoor dat we een aantal keer moesten verhuizen. Eén avond sliep ik met de helft van de groep in een jeugdherberg langs het strand van één van de voorstadjes van Lissabon. Een mooi strand kan je het er niet noemen, maar de buurt ziet er rijk en mediteraan uit.

Onnozele trammekes

Wie de hermelijntrams in Gent gewoon is, kijkt in Lissabon toch op van deze vreemde tandradtrams die er in de stad de hellingen opkruipen en je in de verschillende stadswijkjes brengen. Ik wou dit soort onnozele foto nemen om aan Dries te laten zien hoe die dingen er uit zien.

Papa naar Lissabon

Tijdens de tweede week van juni ging de papa voor zeven dagen met de school naar Lissabon. Het was van tijdens mijn legerdienst geleden dat ik nog in een vliegtuig zat, maar de vlucht zelf vond ik bijzonder aangenaam.
In normale omstandigheden zouden we overnachten in de gloednieuwe jeugdherberg in het centrum van Lissabon, alleen er bleek een misverstand met de booking. We stonden de zaterdag om 10.30u voor en gesloten bouwwerf. Gelukkig stond daar toevallig de verantwoordelijke voor de jeugdherbergen in Lissabon. De 'Mario' kwam er zijn zoon afhalen die met een collega naar Benfica was gaan kijken. Binnen de twintig minuten hadden we onderdak, maar dan wel aan de ander kant van de Taag. Die jeugdherberg in Almada was poepchic en had een fantastisch uitzicht over de stad. Deze foto geeft een impressie van het panorama bij nacht.

Marthe is vier!

De vakantie is al een heel stuk opgeschoten. Wij zijn al terug van vakantie in Oostenrijk. Maar vandaag is het drie augustus en dat betekent dat Marthe 4 wordt. Deze morgen kreeg ze van Dries een popje ... en dat popje paste wonderwel in de poppen wagen die ze van papa en mama kreeg. Ze was er heel blij mee.
Deze namiddag had Marthe dan een feestje voor vriendjes uit haar klas. Marthe was heel flink: rustig en toch praatte ze volop en speelde ze honderduit met de kindjes. Vanavond wandelden we nog eens naar het Braemhof. Nu Marthe al vier is kunnen we stilaan ook iets rustig gaan eten op restaurant.