De populier

Voor de grote vakantie verdween er een mijlpaal in ons leven. 't Is te zeggen het is (of was) meer een ijkpunt of een element uit de skyline van Gentbrugge. Althans voor ons! Wij wonen in een nogal dichtbevolkte en bebouwde buurt. Ergens bij één van de buren stond een immense populier in de tuin. Wij vonden het al altijd vreemd dat zo'n grote boom ergens in iemands stadstuin stond. Toen Dries klein was, heel klein dus, was de populier een troostende factor na het obligatoire bad. Dries werd iedere keer huilend door de mama na het bad omhoog gehouden om door het dakraam van de badkamer de populier te zien. Wat voor de mama een vrij frustrerende must was, bleek voor Dries een helend ritueel te zijn.
Vermoedelijk vonden de buren ergens in de straat achter ons, dat de populier zijn tijd had gehad, of dat hij misschien te gevaarlijk geworden was voor de buurt.
Ik was net op tijd om nog een foto te nemen van de half gevelde boom. Wie goed kijkt ziet de man hangen die de karwei geklaard heeft.